Nasze przedszkole rozpoczęło swoją działalność we wrześniu 1950 roku w pięknym zabytkowym Dworku z XVI w., usytuowanym w przepięknym, bogatym w roślinność Parku Oruńskim.
W chwili obecnej są tak jak kiedyś trzy oddziały liczące w sumie 74 dzieci.
Podstawowe dane o obiekcie: dawny klasycystyczny dwór znajduje się w gdańskiej dzielnicy Orunia przy ul. Nowiny 2 (kod 80-020). Dwór został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych pod nr 595 decyzją Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 20 grudnia 1972 roku, nowy numer rejestru – 718.
Historia:
Na początku XVII w. posiadłość przejął burmistrz Gdańska Bartłomiej Schachmann, który założył tu swoją rezydencję, zaopatrując ją w stawy, strumienie z wodospadami i różne gatunki ozdobnych roślin. W 1630 r. nowymi właścicielami zostali syn Bartłomieja, również gdański burmistrz i burgrabia królewski Jan Czirenberg i Anna z Schachmannów. Jan wzbogacił oruńską siedzibę z niebywałym przepychem. Wówczas powstały tarasy, kwietniki, wymyślne ścieżki i roślinne labirynty. Urządzał także w ogrodzie letnie biesiady, koncerty i bale oraz spotkania towarzyskie.
Od 1685 r. przez blisko 100 lat posiadłość należała do rodziny Groddecków, zachowując przy tym charakter parkowo-dworskiej rezydencji. Pierwszym właścicielem z tej rodziny był Albrecht Groddeck. Posiadłość musiała być naprawdę okazała i godna uwagi, świadczy o tym chociażby wizyta króla Polski – Augusta II Sasa.
W XVIII w. (a dokładnie w 1780 r.) oruńską posiadłość odziedziczył burmistrz gdański Johann Gotfryd Reyger. Jego krewny, wybitny gdański botanki, dr Gotfryd Reyger założył tu ogród botaniczny z szklarnią i rzadkimi gatunkami egzotycznych roślin (m. in. ananasy, owoce cytrusowe czy kawa).
Rok 1813 r. przyniósł koniec świetności oruńskiej posiadłości. Nastąpiło wówczas oblężenie Gdańska w wyniku wojny napoleońskiej. Reszty spustoszeń dokonał orkan, który przeszedł w Oruni w 1818 r. Cały kompleks został zniszczony i już nigdy nie udało się mu przywrócić dawnej świetności. W 1918 r. park wraz z zrujnowanym dworem nabył na licytacji bogaty gdańszczanin Friedrich August Hoene. Poczynił on próby ponownego rozplanowania kompleksu, jednak powstałe dzieło ogrodnicze, pomimo tego, że było okazałe to było zupełnie odmienne od tego, które niegdyś tu powstało. Znaczną część parku zajmował sad owocowy i duży ogród warzywny. Kompleks został ogrodzony i zaopatrzony w bramę wejściową, co spowodowało że dwór i ogród przestał być ogólnodostępny. Dopiero jego ostatnia prywatna właścicielka – Emilia Hoene – umierając w 1917 r. zapisała go miastu.
Oruński park został jednak ponownie zniszczony w wyniku działań wojennych oraz późniejszych lat powojennych.
Obecnie miasto dba o Park Oruński. Miejsce jest otwarte dla mieszkańców i turystów. Organizowane są w nim koncerty i festyny
